بررسی رابطه ی تعداد حوادث استرس زای مهم زندگی با شیوع اختلال های متابولیسم قند (igt، دیابت) در افراد فامیل درجه ی اول مبتلایان به دیابت نوع ۲

چکیده مقدمه: شواهد موجود حاکی از آن است که تجربه های پراسترس ممکن است در شروع و نیز تشدید دیابت نوع 2 یا 1 نقش داشته باشد. هدف از این مطالعه بررسی رابطه ی تعداد حوادث استرس زا در شیوع اختلال های متابولیسم قند بود و با توجه به نقش برجسته ی عوامل ژنتیک در شیوع دیابت، گروه هدف، فامیل درجه ی اول مبتلایان به دیابت انتخاب شدند. مواد و روش ها: در این مطالعه ی مقطعی افراد فامیل درجه ی اول مبتلایان به دیابت نوع 2 در گروه سنی 35 تا 55 سال بدون سابقه ی دیابت وارد مطالعه شده، در آن ها پرسشنامه ی حوادث استرس زا، فعالیت بدنی و خصوصیات فردی پر شد. دور کمر و باسن اندازه گیری و آزمون تحمل گلوکز انجام شد و سپس تعداد استرس ها در سه گروه طبیعی، دچار igt و دیابت مقایسه شدند. یافته ها: از 477 فردی که وارد مطالعه شدند. 288 نفر طبیعی، 146 نفر دچار igt و 43 نفر دیابتی بودند. متوسط تعداد استرس ها در گروه طبیعی، دچار igt و دیابت به ترتیب 15/3ـ 55/3 ـ 91/3ـ (016/0=p) بوده و در افرادی که هیچ استرسی را متحمل نشده بودند شیوع اختلال های متابولیسم قند 8/26% و در افراد استرس دار 5/41% بود (03/0=p) و شیوع دیابت در افراد با بیش از 8 استرس 3/33% و در افراد با کمتر از 8 استرس 9/11% بود (005/0=p). نتیجه گیری: با توجه به نقش احتمالی استرس ها در ایجاد دیابت، پیشنهاد می شود با انجام مطالعه های آینده نگر، رابطه ی استرس با دیابت و نقش آموزش های برخورد صحیح با استرس، در پیشگیری از دیابت به ویژه در گروه های پرخطر، به طور دقیق تری مورد بررسی قرار گیرد.